ای عشق

  

                                   ای عشق....      

                 

 آن هنگام که نسیم بهاری به سینه ی شقایق خونین

 بوسه می زند وجویبار پیروخسته از دل کوهساران

روان می گردد

وآنهنگام که قطرات ریز باران نرم وسبک از دل

 ابرهای تیره روی گلبرگ های گل یاسمی بارد 

وآن زمان عطر یاس فضا را معطر می سازد روح وجانم تو را می جوید 

 وتو را می طلبد. و آن هنگام که دانه های ریز برف رقصان به سینه ی باغ  

بوسه می دهند.ودر آن هنگام که شکوفه های گل یخ در میان برف بهمنی  

سر برون می نهند. پچ پچ کوتاهی در میان گل های یخی باغ طنین می افکند سر برمی کشند 

 وناگاه می گویند : دوستت دارم

         

به او بگویید دوستش دارم

 

به او بگویید دوستش دارم

با صدایی آهسته ،

آهسته تر از صدای بال پروانه ها


به او بگویید دوستش دارمبا صدایی بلند ،

بلند تر از صدای پرواز کبوتران عاشق


به او بگویید دوستش دارم

با هیچ صدایی،


چون فریاد دوستت دارم

نیاز به صدای بلند یا کوتاه ندارد


فریاد دوستت دارم را


میتوان با تپش یک قلب به تمام جهانیان رساند


پس بگذار بدون هیچ شرمی بگویم دوستت دارم.
دوستت دارم

فردای دیروزت را رها کن